شیوع افکار و اقدام به خودکشی و عوامل خطر مرتبط با آن در دانشجویان ایرانی: یک مطالعه مروری منظم

چکیده زمینه و هدف: خودکشی مسئله بسیار مهمی است و در دانشجویان به دلیل اینکه نیروی فعال جامعه هستند، از اهمیتی دوچندان برخوردار است. در این زمینه عوامل متعددی دخیل هستند؛ با شناسایی این عوامل می توان از خودکشی دانشجویان تا حد امکان پیشگیری نمود. هدف از مطالعه مروری حاضر، تعیین شیوع افکار و اقدام به خودکشی و عوامل خطر مرتبط با آن در بین دانشجویان ایرانی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مروری منظم است که در آبان ماه سال ۱۳۹۵، با استفاده از موتورهای جستجوگر sid، magiran، google scholar، pubmed، scopus و همچنین کلیدواژه های suicide، university، student و معادل فارسی آنها در ارتباط با خودکشی دانشجویان ایرانی صورت گرفت که در مجموع ۲6 مقاله در آن یافت شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که اقدام به خودکشی در دانشجویان از 8/۱ درصد تا 5/۳ درصد و افکار خودکشی از 2/6 درصد تا 7/42 درصد متغیر بوده است. در اکثر بررسی های انجام شده، خودکشی با اختلالات روانی، به خصوص افسردگی، رابطه داشت. افکار و اقدام به خودکشی در دانشجویان مجرد بیشتر از دانشجویان متأهل و در پسران به میزان بالاتری نسبت به دختران برآورد گردید. دوری از خانواده، افکار خودکشی گرایانه را افزایش داده است. نتیجه گیری: عمل و افکار خودکشی در دانشجویان ایرانی مسئله ای نسبتاً جدی قلمداد گردیده است. در این رابطه می توان دانشجویان در معرض خطر را شناسایی کرد و نسبت به اقدام خودکشی در آنها مواضع پیشگیرانه به کار برد. همچنین، افکار خودکشی که می تواند به اقدام خودکشی بینجامد را تا جای ممکن کاهش داد. واژه های کلیدی: افکار خودکشی، حمایت، اقدام، مطالعه مروری منظم، دانشجویان ایرانی